ROZGLĄDAM SIĘ:
Zauważyłaś/eś, że Twoja koleżanka/kolega zachowuje się inaczej, niż zwykle?
Nie wiesz, co się u niej/niego dzieje, ale odczuwasz niepokój?
Zastanawiasz się, czy Twoja pomoc byłaby na miejscu?
Jeśli na powyższe pytania odpowiedziałaś/eś tak, warto zaproponować rozmowę. Gest ten świadczy o zainteresowaniu i jest oznaką tego, że widzisz, iż coś jest na rzeczy.
Możesz nie wiedzieć, co konkretnie trapi drugą osobę i czy faktycznie jest w kryzysie, ale poprzez dialog tworzysz przestrzeń na rzecz sprawdzenia tego, co podpowiada Ci intuicja.
ROZMAWIAM:
Nie musisz być specjalistą, aby w serdeczny i uważny sposób towarzyszyć drugiemu w kryzysowym doświadczeniu.
Poniżej przedstawiamy podpowiedzi odnośnie tego, jak budować taki wspierający kontakt.
- Ze spokojem wysłuchaj tego, co mówi Twoja koleżanka/Twój kolega. Staraj się nie przerywać, gdy opowiada Ci o swojej trudności. Pokaż, że akceptujesz to, że omawiany kłopot jest dla niej/niego problemem. Przyjmij emocje, które stanowią przeżycie osoby, z którą rozmawiasz.
- Nie proponuj rozwiązań, nie wciskaj tzw. dobrych rad. Najpierw sprawdź, co byłoby potrzebne osobie, której próbujesz pomóc. Możesz zapytać o to, co wcześniej stanowiło dla niej podporę. Dobrą opcją jest też pomysł, abyście razem zastanowili się nad tym, co może być wspierające na tu i na teraz.
- Powiedz, że bliska osoba może na Ciebie liczyć. Nie zawsze idzie o konkretne działania. Pamiętaj, że Twoja obecność to też wsparcie! Oferując czas i troskę, dajesz drugiej stronie poczucie, że jest dla Ciebie ważna.
- Staraj się nie pocieszać na siłę. Nie mów, że należy myśleć pozytywnie, czy że zgłaszany kłopot to drobiazg. Nie zachęcaj do używek w celu odciągnięcia uwagi od trosk.
REAGUJĘ:
Jeśli masz poczucie, że to, czym dzieli się z Tobą koleżanka/kolega, przerasta Twoje możliwości, skonsultuj się z profesjonalistą (numery pomocowych telefonów znajdziesz tutaj).
Warto zachęcać osobę, którą wspierasz, do szukania pomocy także u zaufanych dorosłych (rodzic/pedagog), jak i do zapisania się na wizytę specjalistyczną do psychologa czy psychiatry.
Jeśli masz poczucie, że zdrowie lub życie Twojej koleżanki/Twojego kolegi jest zagrożone, opowiedz o tym, co się dzieje komuś, do kogo masz zaufanie (szkolny pedagog, Twoi rodzice, rodzina).
W sytuacjach niecierpiących zwłoki (np. gdy wiesz, że bliska Ci osoba zażyła leki w celu popełnienia samobójstwa), zadzwoń pod 112!
Niech lojalność wobec koleżanki czy kolegi nie powstrzymuje Cię przed podjęciem interwencji, jeśli masz poczucie, że jest ona konieczna.
Pamiętaj! Dobra przyjaciółka/przyjaciel nie zdradza sekretów, aby poplotkować, ale gdy chodzi o bezpieczeństwo bliskiej Ci osoby, masz do tego prawo!
