Pamiętaj:

Przede wszystkim – Ty też jesteś ważny!

Gdy w samolocie dochodzi do awarii i spada ciśnienie, zgodnie z instrukcją bezpieczeństwa należy maskę tlenową najpierw założyć sobie, a dopiero potem pomóc w tym dziecku.

Pamiętaj! Jeśli nie zadbasz o siebie, to ciężko będzie Ci wspomagać młodego człowieka, który procesuje przeżywane wyzwania rozwojowe, a może nawet i doświadcza kryzysu. Aby komuś dać, najpierw trzeba mieć z czego.

Dodatkowo poprzez oferowane sobie samowsparcie prezentujesz komunikat, który ma modelujący charakter. Dziecko uczy się od Ciebie, że tzw. ładowanie akumulatorów to niezbędne działanie, aby trwać w zdrowiu i satysfakcji z życia.

 Wspomaganie na co dzień:

• Opiekuj swoje potrzeby. Wygospodaruj czas na rzecz drobnych przyjemności, jak i zainteresowań czy pasji. Rozpoznaj to, co jest dla Ciebie karmiące i daj sobie prawo do tego, aby zająć się tylko sobą. Możesz posłuchać podcastu w temacie, który Cię ciekawi, czy pójść na jogę. Do wyboru, do koloru!
• Wspomagaj swój układ nerwowy i opiekuj się doświadczanymi w ciągu dnia emocjami. Można to zrobić np. poprzez praktykowanie świadomego oddechu lub trening Jacobsona (więcej o wskazanych metodach znajdziesz tutaj).
• Postaw na relacje. Kontakt z ludźmi, którzy będą w stanie z akceptacją przyjąć Cię z Twoimi trudnościami i bolączkami, jest niesamowicie istotny. Przynależność do takiej naturalnej grupy wsparcia opiekuje nie tylko potrzeby towarzyskie, ale może również stanowić bardzo dużą pomoc, kiedy idzie o regulację emocjonalną. Rozmowa z innymi rodzicami, którzy także borykają się z misją wychowania nastolatka, to szansa na to, aby odparować i ułożyć się z przeżywanym napięciem. Taki kontakt jest też okazją ku temu, aby dzielić się wiedzą na temat tego, jak radzić sobie z troskami przynależnymi do Waszej rodzicielskiej odysei. Realizowana w ramach dialogu wymiana informacji może ostatecznie przełożyć się na zmianę perspektywy i podejście do doświadczanego kłopotu od innej strony. 
• Pamiętaj o tym, że nie musisz być perfekcyjna/y! Czasem warto coś sobie odpuścić lub postawić na nieco gorsze wykonanie zadania, które przed nami stoi. Zastanów się, czy są rzeczy, które przy uwzględnieniu Twojej hierarchii ważności, mogłyby poczekać lub czy można je zrobić tak, aby zmniejszyć nakłady energetyczne na rzecz ich wykonania. Postaw sobie np. takie pytanie: czy jest niezbędnym, aby każdy weekend spędzać na gruntownym sprzątaniu domu, czy może wystarczy to zrobić z grubsza, a takie skrupulatne porządki wykonać raz na miesiąc? Ułóż zgodnie z możliwościami „plan na luzowanie”, kiedy idzie o obowiązki. Traktuj serio konieczność znalezienia przestrzeni na zabawę i „nicnierobienie”. 
• Deleguj to, co możesz, na innych domowników. Poproszenie nastolatka/i, aby od czasu do czasu podlał/a w domu kwiaty, to naprawdę nie jest nadmierne wymaganie! Niech każdy ma jasno określone obowiązki i podejmuje adekwatną do wieku odpowiedzialność za Wasze wspólne sprawy czy mieszkanie. 
• Jeśli masz poczucie skrajnego wyczerpania psychofizycznego, koniecznie poszukaj także specjalistycznej pomocy. Pomocowe kontakty znajdziesz na naszej stronie – tutaj.