Z pewnością w swoim doświadczeniu życiowym i zawodowym zetknąłeś się z trudnymi tematami, które często występują pod hasłem „tabu”. Być może doświadczyłeś sytuacji, w której nie wiedziałeś, jak zareagować lub nie poruszyłeś wątku, bo taka reakcja wydawała się najwłaściwsza. Dorosłym, podobnie, jak młodym ludziom, zdarza się czuć niekomfortowo z niektórymi tematami.
Z jakimi reakcjami na tematy tabu możesz się spotkać u młodzieży?
lęk, związany z poczuciem, że jest samemu z tabu i obawą przed oceną, odrzuceniem;
śmiech, bo prościej jest wyśmiać trudny temat, niż go podjąć;
sposób zachowania się młodych ludzi sugerujący, że dany temat ich nie dotyczy;
poczucie wstydu, bo tematy tabu są czymś, co może wprowadzić w zakłopotanie, a nawet doprowadzić do reakcji pod postacią psychosomatyczną, jak zaciśnięte gardło, trudności z odezwaniem się, czerwienienie się, kołatanie serca, pocenie się;
gotowość do rozmowy; młodzi ludzie często chcą rozmawiać na tematy trudne, kontrowersyjne i budzące emocje;
złość, szczególnie, gdy ktoś czuje się niezrozumiany, nie został wysłuchany do końca podczas rozmowy na trudny temat;
oburzenie, kiedy podczas dyskusji okazuje się, że inne osoby mają odmienne zdanie;
zaciekawienie, bo wiedzą doskonale, że dany temat ich dotyczy i chcą go eksplorować.
Jak reagować, kiedy spotykasz się z trudnym tematem poruszanym przez młodzież?
Jeśli decydujesz się na rozmowę i są ku temu dobre okoliczności, nie zajmuj się innymi sprawami. Postaraj się skupić całą uwagę na uczniu/uczniach.
Staraj się powstrzymywać od własnych sądów, rad oraz moralizowania. Nie przerywaj. Pozwól uczniowi/uczniom wypowiedzieć opinię. Pamiętaj, że twoja postawa kształtuje kulturę rozmowy.
Pamiętaj, że rozmowa służy poznaniu innych perspektyw i jest dobrą okazją do refleksji nad pochodzeniem przekonań młodzieży oraz poddaniu ich refleksji.
Bądź aktywnym słuchaczem. Oznacza to bycie serdecznym, akceptującym, zaciekawiającym się i otwartym na poglądy innych. Taka postawa zwiększa szanse, że młody człowiek będzie czuł się wysłuchany i zrozumiany. To pomaga budować zaufanie do osób dorosłych.
Pamiętaj o mowie werbalnej i niewerbalnej. Nie tylko słowami wysyłamy sygnały o naszej postawie i stosunku do innych.
Jeśli zgadzasz się z czymś, co mówią uczniowie, pokaż im to. To buduje przymierze i dobrą atmosferę rozmowy.
Używaj słów i wyrażeń: „ja”, „moim zdaniem”, „uważam, że”, „w mojej opinii”.
Mów prawdę, jeśli nie potrafisz rozmawiać na jakiś temat lub nie chcesz, możesz o tym powiedzieć wprost. Dla młodzieży najważniejsza jest autentyczność w kontakcie. Młodzi ludzie doskonale potrafią wyczuć postawę oraz emocje drugiej osoby.
Doceniaj zasoby uczniów, takie jak: otwartość, odwagę, gotowość do poruszania ważnych i trudnych tematów.
Gdzie sięgnąć po wsparcie, żeby lepiej sobie radzić z trudnymi tematami?
Poradnie psychologiczno–pedagogiczne często organizują sieci i grupy wsparcia dla pedagogów i psychologów.
Warto szukać superwizji dla nauczycieli; grupowych lub indywidualnych. Często są organizowane przez placówki współpracujące ze szkołami, takie jak poradnie specjalistyczne.
Niektóre fundacje oraz organizacje pozarządowe zajmujące się zdrowiem psychicznym i mają w swojej ofercie wsparcie dla pedagogów i psychologów.
Rozmowy indywidualne z zaufanymi i doświadczonymi nauczycielami bądź pedagogiem/psychologiem na terenie Twojej placówki.
Jak rozpoznawać emocje u siebie i innych? Jak je nazywać i wyrażać? Co robić w sytuacjach kryzysowych i konfliktowych? Jak mądrze o siebie dbać i wspierać osoby w swoim otoczeniu?