Prawdopodobnie jest to sprawa, o której dziecko boi się powiedzieć innym i może czuć się z nim osamotnione. Takim tematem może być, np. inicjacja seksualna, ciąża, eksperymentowanie z substancjami psychoaktywnymi, samookaleczenia czy poszukiwanie własnej tożsamości.
Czego może obawiać się Twoje dziecko?
KRYTYKI
Tego, że poruszając trudny temat, może narazić się na ocenę, krytykę, szybkie zakończenie rozmowy, utratę bądź nadszarpniecie relacji.
ODRZUCENIA
Towarzyszy mu obawa przed odrzuceniem, wyśmianiem czy zbagatelizowaniem jego spraw.
BRAKU ZAINTERESOWANIA
Prawdopodobnie podejmowało już wcześniej próby powiedzenia o tym, co je trapi, jednak albo nie spotkało się z przychylnym przyjęciem, albo sygnalizowało na tyle subtelnie, że jego sygnał został niezauważony i w rezultacie mogło się zniechęcić. Może Twoje dziecko natrafiło zwyczajnie na niewłaściwy moment, kiedy nie miałeś/miałaś wystarczającej uwagi bądź byłeś/byłaś zaabsorbowany/zaabsorbowana swoją ważną sprawą.
Jak możesz pomóc swojemu dziecku otworzyć się?
Bezpieczna relacja jest bazą dla dobrej i szczerej rozmowy. W przypadku rozmowy z dzieckiem na trudne tematy, to po stronie rodzica leży zadbanie o zapewnienie Wam odpowiedniej atmosfery.
- Możesz wprost powiedzieć swojemu dziecku, że widzisz, że coś je trapi i że jesteś otwarty/a na to, żeby z nim usiąść i je wysłuchać. Sprawdź jednak, czy rzeczywiście masz w sobie taką gotowość! Być może lepszym rozwiązaniem będzie wspólna wizyta w gabinecie specjalisty — psychologa, psychoterapeuty.
- Jeśli jesteś gotowy/a na rozmowę ze swoim dzieckiem, zadbaj o to, żeby w miarę możliwości nikt Wam nie przeszkadzał — wycisz swój telefon, zamknij drzwi do pokoju na znak, że potrzebujecie prywatności. Daj znać Twojemu dziecku, że jest najważniejsze.
- Unikaj ocen i krytycznych komentarzy — mogą one spowodować wycofanie się dziecka z relacji z Tobą i zamknięcie tematu.
- Staraj się słuchać i nie przerywać. Twoje dziecko z pewnością już nie raz układało sobie w głowie to, co chciałoby powiedzieć, gdyby mogło. Właśnie nadszedł ten czas! Czasami wystarczy wysłuchać, być obecnym, zaciekawionym.
- Bądź wspierający w łagodnym spojrzeniu i spokojnym tonie głosu.
- Zapytaj, czego Twoje dziecko potrzebowałoby od Ciebie.
Bądź przygotowany/a na to, że być może wraz z otworzeniem trudnej sprawy, potrzebne będzie zapewnienie Twojemu dziecku profesjonalnej opieki psychologicznej, psychoterapeutycznej bądź medycznej.
Co może okazać się dla Ciebie pomocne?
RODZICE INNYCH DZIECI
Być może masz w swoim otoczeniu rodziców nastolatków, którzy rozmowę na trudne tematy mają już za sobą. Mogą stanowić dla Ciebie swoistą grupę wsparcia.
TWOJE WŁASNE DORASTANIE
Przypomnij sobie, jak to było być w wieku Twojego dziecka. Z czym się wtedy zmagałeś/aś?
Co skrywałeś/aś przed rodzicami?
Co potrzebowałeś/aś im powiedzieć?
Co wtedy okazało się pomocne w tym, że się otworzyłeś/aś lub co wyobrażałeś/aś sobie, że mogłoby Ci pomóc otworzyć się do nich?
Odpowiedzi na te pytania mogą pomóc Ci wczuć się w sytuację Twojego dziecka i odszukać w sobie to, co kiedyś było także Twoim doświadczeniem. Teraz możesz z tego zaczerpnąć.
ZADBAJ O ATMOSFERĘ
Zadbaj o swój komfort! Sprawdź, czy masz w danym momencie czas na trudną rozmowę. Jeśli nie masz, uczciwie o tym powiedz i umów się z dzieckiem na konkretny termin – nie zapomnij o umowie, to bardzo ważne dla Twojego dziecka i Waszej relacji. Zaparz dobrą herbatę, zapytaj, czy Twoje dziecko też ma ochotę. Takie rytuały mogą uprzyjemnić atmosferę. Sprawdź, co jest Ci potrzebne, aby podczas rozmowy czuć się dobrze. Sięgnij po to.
BĄDŹ SZCZERY/A
Nie obawiaj się mówić o swoich emocjach ani ich pokazywać. Jeśli coś będzie dla Ciebie szokujące, trudne, bolesne, smutne, daj sobie do tego prawo. Dziecko doceni Twoją autentyczność, ale pamiętaj, że to Twoim zadaniem jest poradzić sobie ze swoimi emocjami i nie obciążać nimi dziecka.
SZUKAJ OPARCIA
Pamiętaj, że Twoje dziecko ma w Tobie oparcie, kiedy i Ty możesz opierać się na sobie. Jeśli jest Ci z czymś ciężko, nie obawiaj się skorzystać z linii wsparcia dla rodziców nastolatków lub z konsultacji wychowawczej.
